محمدرضا فضلی شهری به برادران شهیدش محمود و ابوالقاسم پیوست. روحش شاد

مرحوم محمدرضا فضلی  از رزمندگان و پیشکسوتان گروه توپخانه 61 محرم و از فرماندهان گردان ساجدین ، راکت انداز 122میلیمتری کاتیوشا در دفاع مقدس بود.

برادران ایشان نیز در دفاع مقدس به درجه رفیع شهادت نائل آمده اند.

شهید بزرگوار:ابوالقاسم فضلی شهری

آغاز:10/1/1346،کوی شرقی گناباد

پرواز:27/7/1363،میمک

شهید ابوالقاسم فضلی – هفتمین فرزند غلامرضا و فاطمه و برادر شهید محمود فضلی- در نوروز سال1346، در خانواده‌ای مذهبی وکشاورز،پا به عرصه‌ی حیات گذاشت.(1)

در کودکی به مکتب رفت . خواندن قرآن را فرا گرفت.(2)

پس از آن تا سوم دبیرستان به تحصیل پرداخت.(3)

علاقمند بود درسش را ادامه دهد وبه شغل معلمی بپردازد،اما با آغاز جنگ تحمیلی ، دانشگاه جبهه را ترجیح داد. (4)

 قاسم با تعلق خاطری که به نظام مقدس جمهوری اسلامی داشت ، فعالانه در برنامه‌های پایگاه شهید علویان ومجالس مذهبی  شرکت می‌جست، همچنین سعی می‌کردجوانان روستا را جذب پایگاه و جبهه نماید.(5)

 خوش قول ومسئولیت پذیر بود و در بین مردم از محبوبیت و جاذبه‌ی خاصی برخوردار بود. به قدری شوخ و خندان بود که به گفته‌ی خواهرش :« اگر به شهادت نمی‌رسید، اصلاً پیر نمی‌شد.» (6)

 ضرورت دفاع از انقلاب واسلام ، او را راهی جبهه کرده بود. در تیپ 21 امام رضا (ع) ، گردان کوثر ، مسئولیت آرپی جی زن را بر عهده داشت .(7)

 به سبب شجاعت بسیارش همواره در خط مقدم جلودار دوستان وهمرزمانش بود. (8)

 سرانجام پس از چهار مرتبه حضور افتخارآمیز در جبهه، (9)

در مهرماه 1363، به بزرگترین آرزویش ، یعنی شهادت فی سبیل ا... نایل شد.پیکرش را در گلزار شهدای قصبه‌ی شهر گناباد، به آغوش خاک سپرده اند.(10)

راهش پر رهرو باد!

شهید بزرگوار:   محمود فضلی شهری

آغاز: 20/7/1347، کوی شرقی- گناباد

پرواز:    3/12/1364 ، منطقه سلیمانیه

 

شهید محمود فضلی – فرزندغلامرضا و فاطمه- وبرادر شهید ابوالقاسم فضلی- در تاریخ 20/7/1347 ، در خانواده ای متدین و مذهبی در کوی شرقی گناباد دیده به جهان گشود. وی دومین شهید خانواده بود. در سن 5 سالگی از محبت مادر بی نصیب ماند. به سفارش وتوصیه برادرش (شهید ابوالقاسم فضلی) در کودکی مکبر مسجد جامع کوی شرقی شد. (1)

 دوران ابتدایی را در دبستان کوی شرقی و راهنمایی را در مدرسه آیه ا... طالقانی (2)

گذراند وتوانست تا اول متوسطه درسش را ادامه دهد. در خرید نان ونفت یا آب آوردن برای همسایه‌ها به آنها کمک می‌کرد. فردی فعال و با انضباط بود. بیشتر کتب مذهبی همچون کتابهای شهید مطهری و مرحوم مجلسی را مطالعه می‌نمود. به ورزش فوتبال علاقه وافری داشت. با پیروزی انقلاب در پایگاه شهید علویان و مسجد جامع کوی شرقی فعالیت می‌کرد. جهت شناسی با استفاده از ستارگان را به بچه‌های پایگاه آموزش می‌داد. (3)

 با شروع جنگ ، در پشت جبهه اموری مانند نگهبانی ، نظافت ویا بسته بندی مواد غذایی برای رزمندگان را انجام می‌داد. فعالیت اصلی شهید در جبهه اسلحه شناسی و تیراندازی بود اما مسئولیت وی تیربارچی در لشکر ویژه ی شهدا بود. شهید فضلی سرانجام در منطقه سلیمانیه عراق در تاریخ 3/12/64 بر اثر اصابت گلوله توپ به سنگر دعوت حق را لبیک گفت جاویدالاثر شد. اما بعد از 9 سال در تیرماه 73 بر روی شانه‌های مردم شهیدپرور گناباد تشییع و در زادگاهش به خاک سپرده شد.

خاطره از زبان خواهر شهید:

خواهر شهید :« گلی را بر مزار ابوالقاسم ، برادر شهید، کاشته بودم . به محمود گفتم که هر روز برو به آن آب بده تا خشک نشود چون اجر معنوی دارد تا دیگران هم در آینده به تو خدمت کنند. محمود در جواب گفت: من نمی‌خواهم قبری داشته باشم . من در آسمانها خواهم بود.